www.tirpo2.fora.pl

_Lena

Czy ma ktoś może wszystkie ksera z Prawa?? albo może chociaż wszystkie notatkibo termin zaliczenia powraca nieubłaganie:P

Siwy

a którego jest wogole Razz

?

_Lena

21 stycznia Very Happy

, potem poprawka,ale planuje zaliczyć pierwszy termin:P

Siwy

nie no mnie chyba jednak poprawka bardziej interesuje Razz

ogolnie chciałbym zaliczyć w pierwszym terminie ale... Razz

PAN I WłADCA

no to jak ktoś ma te notatki to może i mnie nimi obdarować
jak coś to [link widoczny dla zalogowanych] :/ nie ciekawie się zaczyna robić

Reaper

Chciałbym nadmienić, iż w minionych dniach powinny się pojawić opracowane pytania na egzamin (tak głosiły osoby lobbujące za wcześniejszym terminem egzaminu tj. "za tydzień") tymczasem jak widać opracowania nie ma. Za pewne nie tylko ja ale i gro szacownych koleżanek i kolegów studentów z niecierpliwością czeka na powyższy plik. A może już grupa opracowująca skończyła pracę i jest ona gdzieś zamieszczona? Jeśli ktoś zna lokalizację proszę ją tu zamieścić. O ile ktokolwiek zagląda na to opuszczone przez Boga i studentów miejsce :/

mila

1. NAJWAŻNIEJSZE FUNKCJE PRAWA
a) kontrola zachowań ludzkich- wyraża się w nakazach, zakazach lub pozwoleniach określonego zachowania, wpływa to na stabilizację zachowań pojedynczych ludzi, grup społ., oraz całego społ.
b) organizacja w zakresie rozdziału dóbr i ciężarów- zawiera w sobie również uprawnienia oraz obowiązki członków danego społeczeństwa
c) rozstrzyganie konfliktów- których istnienie w każdym społeczeństwie jest sprawą normalną, może to następować w trybie umownym, mediacyjnym, arbitrażowym lub sądowym

2. STRUKTURA NORMY PRAWNEJ
Jest zazwyczaj trójczłonowa, wyróżniamy w niej nas. Elementy:
HIPOTEZA:, czyli założenie, jest częścią normy prawnej, która określa okoliczności(warunki), w jakich można i należy stosować daną regułę postępowania. Hipoteza również dokładniej określa adresata normy prawnej.
DYSPOZYCJA: stanowi rdzeń normy prawnej, określa postępowanie, do jakiego jest obowiązany adresat normy prawnej, gdy zajdą okoliczności określone w hipotezie.
SANKCJA- określa ujemne konsekwencje w przypadku zachowania się adresata normy w sposób sprzeczny z jej dyspozycją. Celem sankcji jest zmuszenie adresata do zachowania się w sposób postulowany przez ustawodawcę dyspozycji. Rodzaj sankcji zależy głównie od przynależności danej normy do określonej dziedziny prawa.

3. RODZAJE SANKCJI.
KARNA- czyli represyjna, polegająca na odpowiedniej dolegliwości za przekroczenie normy prawa karnego np. pozbawienie lub ograniczenie wolności, grzywna, konfiskata mienia.
EGZEKUCYJNA- występuje w normach prawa administracyjnego i cywilnego np. eksmisja lokatora z lokalu bezprawnie zajętego lub egzekucja przeprowadzona przez komornika sądowego na majątku sprawcy szkody.
NIEWAŻNOŚCI CZYNNOŚCI PRAWNEJ- typowa dla norm prawa cywilnego i rodzinnego np. nieważność czynności prawnej dokonanej z osobą umysłowo chorą pozbawiona zdolności do czynności prawnych lub nieważność związku małżeńskiego zawartego przez osobę pozostającą już w związku małżeńskim.

4.KLASYFIKACJA NORM PRAWNYCH WG KRYTERIUM SPOSÓB POWSTAWANIA.
a) normy ustanowione przez państwo to normy wydane przez upoważniony organ państwa zawarte w różnego rodzajach aktach normatywnych(ustawach, rozporządzeniach) jest to podstawowy i niemal jedyny rodzaj norm prawnych.
b) normy uznane przez państwo to normy, których państwo nie wydało w formie aktów normatywnych, lecz które uznało za powszechnie obowiązujące. Normy te można podzielić na 3 grupy.:
- recypowane-, czyli przyjęte przez dane państwo od innego państwa np. normy prawa magdeburskiego przyjęte przez Polskę w XV i XVI w.
- normy wydane przez organizacje niepaństwowe np. organizacje samorządowe, społeczne lub zawodowe, podniesione przez państwo do rangi powszechnie obowiązującej
- normy zwyczajowe- powstałe samorzutnie na drodze stosowania w praktyce pewnych reguł zachowania się w długotrwałym historycznym procesie kształtowania się stosunków społecznych uznane przez państwo za powszechnie obowiązujące

5. ELEMENTY STOSUNKU PRAWNEGO
- PODMIOTY STOSUNKU PRAWNEGO – osoby, grupy osób, organy władzy publicznej, jednostki organizacyjne zwane osobami prawnymi, inne jednostki organizacyjne
- PRZEDMIOT STOSUNKU PRAWNEGO- postępowanie podmiotów tego stosunku oraz rzeczy, inne podmioty materialne i dobra niematerialne, których to zachowanie dotyczy
-UPRAWNIENIE PODMIOTU- przyznana przez normy prawne możliwość określonego zachowania się
-OBOWIĄZEK PODMOTU- nakazany lub zakazany adresatowi normy prawnej sposób zachowania się, uprawnienia i obowiązki są ze sobą powiązane i składają się na treści stosunku prawnego

6. KLASYFIKACJA ZDARZEŃ PRAWNYCH
1. DZIAŁANIA- zdarzenie prawne, które zależy od woli ludzkiej i jest przejawem tej woli
a)czyny – działania, których dokonano bez zamiaru wywołania skutków prawnych, ale które z mocy norm prawnych skutki takie wywołały
- dozwolone – czyny, których prawo przedmiotowe nie zabrania, lecz, z którymi łączy skutki prawne np. znalezienie rzeczy rodzi obowiązek jej zwrotu
- niedozwolone – czyny zabronione przez prawo i wywołujące jako skutek odpowiedzialność cywilnoprawną np. wybicie szyby w sklepie- skutek prawny to obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody

b) akty prawne- działania wywołujące zamierzone skutki prawne
- czynności prawne – czynności zmierzające do wywołania skutków prawnych w sferze prawa cywilnego oraz jej wywołujące np. w umowie sprzedaży skutkiem zamierzonym przez strony umowy jest przejście prawa własności ze sprzedającego na kupującego
- akty administracyjne (konstytutywne)- oświadczenie woli organów, administracji państwowej wywołujące skutki prawne w sferze prawa administracyjnego np.. akt nadania cudzoziemcowi obywatelstwa RP
- orzeczenia sądowe (konstytutywne) – orzeczenia, wyroki sądowe, które powodują ustanowienie, zmianę lub ustanie stosunku prawnego np. orzeczenie o rozwodzie stwarza nową sytuacją prawną

2. ZDARZENIA PRAWNE W ŚCISŁYM TEGO SŁOWA ZNACZENIU- zdarzenia prawne, które występuje niezależnie od woli ludzkiej np. urodzenie dziecka wywołuje powstanie określonych obowiązków rodziców.

7. WYMIEŃ ŹRÓDŁA PRAWA
Źródło prawa- to forma w jakiej zostają ustalone normy prawne, są nimi zatem akty normatywne. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa RP są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

KONSTYTUCJA- czyli ustawa zasadnicza zajmuje naczelne miejsce w systemie źródeł prawa. Jest źródłem prawa najwyższej rangi, żaden inny akt normatywny nie może być z nią sprzeczny. Określa zasady ustroju polit. i gosp. Państwa, strukturę organizacyjna i kompetencje organów władzy ustawodawczej, wykonawczej, sądowniczej oraz wolności, prawa i obowiązki obywatela.

8. WYMIEŃ KODEKSY WYSTĘPUJĄCE W POLSCE.
Kodeks handlowy, kodeks postępowania administracyjnego, morski, rodzinny i opiekuńczy, cywilny, postępowania cywilnego, wykroczeń, postępowania w sprawach o wykroczenia, pracy, celny, karny, karny wykonawczy, postępowania karnego, karny skarbowy.

9. WYMIEŃ GAŁĘZIE PRAWA
Prawo konstytucyjne (państwowe), administracyjne, finansowe, cywilne, pracy, rodzinne, karne, sądowe (procesowe).

Prawo rodzinne również wywodzi się z prawa cywilnego, reguluje stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami, między rodzicami a dziećmi oraz stosunki wynikające z adopcji, opieki i kurateli.

Prawo pracy wywodzi się z prawa cywilnego, normuje ono powstawanie i rozwiązywanie stosunków pracy, uprawnienia i obowiązki pracowników i pracodawców jak również zasady rozstrzygania sporów powstających za stosunków pracy.

10. KLASYFIKACJA PRZEPISÓW PRAWNYCH WG KRYTERIUM TREŚCI.
- przepisy prawne nakazujące- nakazują określonemu adresatowi określony sposób postępowania np. art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który mówi, że oboje małżonkowie są obowiązani do zaspokajania potrzeb rodziny
- przepisy prawne zakazujące- zakazują adresatowi określonego postępowania np. art. 148-151 kodeksu karnego zabraniające zabijania
- przepisy prawne upoważniające (zezwalające) – upoważniają adresata do określonego postępowania np. art. 56 par.1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, stanowiący, że jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia każdy z małżonków może żądać żeby sąd rozwiązał małżeństwo
- przepisy prawne nakazująco-upoważniające (kompetencyjne)- upoważniają adresata do określonego zachowania, ale jednocześnie go do tego działania zobowiązują np. art. 133 Konstytucji stanowi, że prezydent ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe
-przepisy prawne wyjaśniające- nie mają charakteru normatywnego, nie zawierają norm prawnych, wyjaśniają treść pojęć prawnych występujących w innych przepisach danego aktu normatywnego bądź wyjaśniające wątpliwości jakie mogą powstać przy interpretacji danego przepisu prawnego np. art. 10 par. 1 kodeksu cywilnego: pełnoletnim jest, kto ukończył lat 18

11. ZASADY DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
- zasada wolności działalności gospodarczej – podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gosp. Jest wolne dla każdego, na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.
- zasada równości praw w sferze działalności gosp.- takie same kryteria prawne muszą być stosowane wobec wszystkich przedsiębiorców będących w podobnej sytuacji
- zasada legalności – przedsiębiorca może podjąć działalność gosp. Po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w KRS albo do ewidencji działalności gosp.
- zasada o uczciwej konkurencji – obowiązuje więc odwołanie się do przeciętnego wyobrażenia o porządnym i przyzwoitym przedsiębiorcy
- zasada poszanowania dobrych obyczajów w działalności gosp. – postępowanie zgodne z zasadami etyki gosp.
- zasada poszanowania słusznych interesów konsumentów – ocena zachowania danego przedsiębiorcy w świetle omawianej zasady, dokonuje w praktyce sąd
- zasada poszanowania uzasadnionych interesów przedsiębiorcy przez organy administracji publicznej- odnosi się do działań administracji publicznej w zakresie kontroli i nadzoru

12. JAKIE ZAWODY ZALICZAMY DO WOLNYCH
Adwokat, aptekarz, architekt, inz.budowlany, biegły rewident, broker ubezpieczeniowy, doradca podatkowy i inwestycyjny, makler papierów wartościowych, księgowy, lekarz, stomatolog, weterynarz, notariusz, pielęgniarka, położna, radca prawny, rzecznik patentowy, rzeczoznawca majątkowy, tłumacz przysięgłego

13. JAKIE WYMAGANIA NALEŻY SPEŁNIĆ, ABY ROZPOCZĄĆ DZIAŁALNOŚĆ GOSP. W ZAKRESIE ORGANIZOWANIA IMPREZ TURYSTYCZNYCH.
Działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych i pośrednictwa turystycznego wymaga uzyskania wpisu w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych.

14. Warunki wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez turystycznych.

Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) zapewniać kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych przez osoby:
a) posiadające odpowiednie wykształcenie i praktykę,
b) niekarane za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu;
2) zawrzeć umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo umowę ubezpieczenia na rzecz klientów, w zakresie pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w wypadku gdy organizator turystyki lub pośrednik turystyczny wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewykonania zobowiązań umownych.
Ponadto przedsiębiorca powinien składać marszałkowi województwa oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.

15. KTO MOŻE PROWADZIĆ WYŻEJ WYMIENIONĄ DZIAŁALNOŚĆ
Działalnością w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz działalnością w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, mogą kierować osoby posiadające:
1) rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii lub zarządzania i marketingu lub
2) 2 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią z zakresu obsługi turystów lub ukończone studia wyższe inne niż wymienione w pkt 1;
3) 4 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią inną niż wymieniona w pkt 2;
4) 6 lat praktyki w obsłudze turystów, w pozostałych przypadkach.

16. GŁÓWNE OBOWIĄZKI PRZEWODNIKÓW TURYSTYCZNYCH CZY PILOTÓW WYCIECZEK.

Ważnym zadaniem jest również czuwanie nad sposobem wykonania usług, reprezentowanie organizatora wobec kontrahentów, przyjmowanie reklamacji od uczestników imprezy, itp.
Do zadań pilotów należy głównie:
1. sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, a w sytuacjach nieprzewidzianych udzielanie im niezbędnej pomocy,
2. zapewnienie właściwej realizacji programu imprezy,
3. udzielenie uczestnikom imprezy informacji o przepisach obowiązujących turystów oraz podstawowej informacji krajoznawczej,
4. czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług,
5. reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy, dbanie o dobre imię organizatora i nie narażanie go na straty, pilot musi potwierdzić klientowi przyjęcie reklamacji, a w wypadku jej niezałatwienia, przekazuje ją niezwłocznie organizatorowi turystyki.
6. pełnienie funkcji negocjatora w przypadku występowania sytuacji konfliktowych w grupie, warunkowo pełninie funkcję tłumacza podczas imprezy za granicą oraz dla turystów z zagranicy,
7. zgłaszanie organizatorowi uwag i opinii z przebiegu imprezy oraz wnioskowanie w sprawach programów imprez.
Do zadań przewodników należy:
1. oprowadzanie wycieczek
2. fachowe udzielenie informacji o kraju, odwiedzanych miejscowościach, obszarach i obiektach turystycznych; uświadomienie turystom bogactwa kulturalnego naszego państwa, zabytków, pomników, które są naszym wspólnym dziedzictwem
3. w zakresie ochrony przyrody i krajobrazu - uczenie poszanowania natury
4. opieka nad turystami
5. udzielenie pierwszej pomocy
6. przestrzeganie, popularyzowanie zasad kultury turystycznej, opieki nad zabytkami i ochrony przyrody
7. podnoszenie kwalifikacji, ciągłe pogłębianie swojej wiedzy, przestrzeganie regulaminu przewodnickiego
8. noszenie odznaki
9. przewodnik turystyczny to kwalifikowany turysta, miłośnik krajoznastwa, odznaczający się szeregiem cech osobistych, które wraz posiadana wiedzą i umiejętnościami pozwolą mu w pełni wykonać powierzone zadanie
17. KTO MOŻE ZOSTAĆ PRZEWODNIKEM TUR. LUB PILOTEM

Osoba ta musi spełniać następujące wymagania:
• ukończenie 18 lat,
• posiadanie wykształcenia co najmniej średniego,
• odpowiedni stan zdrowia potwierdzony zaświadczeniem lekarskim,
• niekaralność za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
• odbycie szkolenia przeprowadzonego przez jednostkę organizacyjną lub osobę upoważnioną na podstawie decyzji administracyjnej marszałka województwa,
• odbycie praktyki w zakresie wymaganym dla danego rodzaju uprawnień,
• zdanie egzaminu przed komisją egzaminacyjną powołaną przez właściwego marszałka województwa.

18. NA CZYM POLEGA KONTROLA PRZEWODNIKÓW LUB PILOTÓW

Osoby wykonujące zadania przewodnika lub pilota podlegają kontroli, obejmującej posiadanie uprawnień, co do ich obszaru i ważności, a także poprawności wykonywanych zadań. Kontroli podlega również zapewnienie przez organizatora turystyki opieki przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek nad uczestnikami imprezy turystycznej. Kontrolę przeprowadzają osoby upoważnione przez marszałka województwa, które mają go obowiązek powiadomić o ewentualnych uchybieniach. Rezultatem takiej kontroli może być zawieszenie lub cofnięcie posiadanych uprawnień, wykonywanie czynności przewodnika lub pilota bez uprawnień jest wykroczeniem zagrożonym karą ograniczenia wolności lub grzywny.

19. WYMOGI ORGANIZATORÓW WYPOCZYNKU DZIECI I MŁODZIEŻY

Oganizator wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej może podjąć działalność w placówce wypoczynku po spełnieniu szeregu obowiązków. Musi on przedstawić kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na lokalizację danej placówki, następujące dokumenty i informacje:
• kartę kwalifikacyjną obiektu (wzór stanowi załącznik do rozporządzenia MEN w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży, a także zasad jego organizowania i nadzorowania z 1997 roku), co nie dotyczy obozów wędrownych oraz form wypoczynku organizowanych za granicą,
• danych dotyczących kwalifikacji pracowników pedagogicznych i kierownika placówki wypoczynku oraz informacji o kwalifikacjach pracowników medycznych, którzy mają być zatrudnieni,
• informacji na temat formy wypoczynku, liczby turnusów, czasu ich trwania oraz liczby uczestników,
• programu pracy z dziećmi i młodzieżą.

20. KTO MOŻE ZOSTAĆ KIEROWNIKIEM PLACÓWKI WYPOCZYNKU DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

Kierownikiem placówki wypoczynku dla dzieci i młodzieży może być nauczyciel, czynny instruktor harcerski od stopnia podharcmistrza lub inna osoba która ukończyła 18 lat, posiada co najmniej średnie wykształcenie, odpowiednie warunki zdrowotne potwierdzone zaświadczeniem lekarskim oraz predyspozycje do pracy wychowawczej z dziećmi i młodzieżą, a ponadto posiada co najmniej trzyletni staż pracy opiekuńczo-wychowawczej lub dydaktyczno-wychowawczej. Z wyjątkiem osób zajmujących stanowiska kierownicze w publicznych szkołach i placówkach wymagane jest ponadto posiadanie zaświadczeń o ukończeniu kursu dla kierowników placówek wypoczynku.

21. KTO MOŻE ZOSTAĆ WYCHOWAWCĄW PLACÓWKACH WYPOCZYNKU DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

Wychowawcami w placówkach wypoczynku mogą być:
• nauczyciele,
• studenci szkół wyższych kierunków i specjalności, których program obejmuje przygotowanie pedagogiczne, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
• słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów języków obcych, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
• osoby posiadające zaświadczenie o dobyciu kursu dla wychowawców kolonijnych,
• instruktorzy harcerscy od stopnia przewodnika,
• przodownicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy PTTK,
• trenerzy oraz instruktorzy sportowi.

22. WYMAGANIA PRAWNE DLA HOTELI

Hotel to obiekt posiadający, co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczący szeroki zakres usług związanych z pobytem klientów. Zakres tych usług obejmuje obowiązkowe świadczenie usług gastronomicznych m.in. sprzedaż gorących napojów przez całą dobę, budzenie, przechowywanie bagażu oraz pieniędzy i przedmiotów wartościowych gości, akceptację kart płatniczych, wynajmowanie na potrzeby gości zespołu sal wielofunkcyjnych (hotele dwóch najwyższych kategorii), pranie, prasowanie, czyszczenie bielizny i odzieży gości (hotele od trzygwiazdkowych wzwyż), odnowa biologiczna, tj. basen, sauna, siłownia, solarium, masaże i inne usługi rekreacyjne (hotele trzy gwiazdowe, jeśli zlokalizowane są w miejscowościach wypoczynkowych oraz hotele wyższych kategorii niezależnie od lokalizacji), sprzedaż lub udostępnianie prasy codziennej, prowadzenie kwiaciarni lub możliwość dostarczania kwiatów (dwie najwyższe kategorie), sprzedaż kosmetyków oraz środków higieny osobistej (od trzech gwiazdek wzwyż).
Hotel to obiekt, który stanowi nie tylko budynek, ale także infrastruktura towarzysząca. Musi być również spełnionych wiele wymagań dotyczących:
• zewnętrznych elementów zagospodarowania i urządzenia hoteli, np. istnienie bezpośredniego wejścia do holu recepcyjnego, które winno być chronione przed nadmiernym napływem powietrza z zewnątrz,
• instalacji i urządzeń technicznych, np. telefon i faks dostępne dla gości w recepcji w hotelach wszystkich kategorii, instalacja radiowo-telewizyjna przystosowana do odbioru programów lokalnych i satelitarnych oraz dostęp do Internetu w pokojach lub na odrębnych stanowiskach w hotelach od trzech gwiazdek wzwyż,
• wielkości holu recepcyjnego,
• ogólnodostępnych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych,
• wielkości i wyposażenia pokoi hotelowych, np. telewizor i telefon w każdym pokoju, poczynając od hotelu trzygwiazdkowego a radioodbiornik także w hotelu dwugwiazdkowym, pełny węzeł higieniczno-sanitarny w pokojach hoteli od trzech gwiazdek wzwyż.

23. WYMAGANIA PRAWNE DLA PENSJONATÓW.

Pensjonaty są to obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi i świadczące dla swoich klientów całodzienne wyżywienie. W praktyce w pensjonatach dąży się do zrealizowania zasady, aby każdy pokój posiadał pełny węzeł higieniczno-sanitarny, choć nie jest to wymóg prawny. Cechą charakterystyczną tego rodzaju obiektów jest specjalna organizacja jego części gastronomicznej, która musi zapewnić gościom wydawanie przynajmniej dwóch posiłków: śniadania, obiadu, kolacji lub obiadokolacji. Zasadniczo nie odnosi się do pensjonatów warunek zapewnienia sprzedaży prasy, kosmetyków, czy środków higieny osobistej, ani istnienia sal wielofunkcyjnych. Jedynie pensjonaty dwóch najwyższych kategorii powinny zapewnić dostarczanie prasy na życzenie gości oraz akceptowalność kart płatniczych.
W tego rodzaju obiektach hotelarskich powinny być przechowywalnie sprzętu rekreacyjnego, jeśli są one położone w miejscowościach wypoczynkowo-turystycznych lub rejonach niezurbanizowanych o dużych walorach przyrodniczych. W miejscowościach tych, w pensjonatach od trzech gwiazdek wzwyż muszą być również tworzone zespoły do odnowy biologicznej z przynajmniej dwoma rodzajami usług.

24. MINIMALNE WYMAGANIA W ZAKRESIE DOSTOSOWANIA OBIEKTÓW HOT. DO POTRZEB OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

Wszystkie obiekty hotelarskie oraz domy wypoczynkowe (ośrodki wczasowe, szkoleniowo-wypoczynkowe i kolonijne oraz domy pracy twórczej) powinny spełniać wymagania w zakresie dostosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych, przy czym zakres ten jest przesądzony przez warunki techniczne ustalone dla budynków zamieszkania zbiorowego. Obiekty hotelarskie muszą ponadto spełniać wymagania dodatkowe. Żadnego dostosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych nie wymagają schroniska górskie pozbawione dojazdu drogą publiczną, gdyż nie są one dla nich dostępne oraz schroniska młodzieżowe i domy wycieczkowe mające mniej niż 150 miejsc noclegowych. Wymagania dodatkowe występują natomiast w innych obiektach hotelarskich. W tych powyżej 50 jednostek mieszkalnych powinna być, co najmniej jedna jednostka dostosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych, a dla każdej kolejnej setki jednostek mieszkalnych powyżej stu – również co najmniej jedna wymaga takiego dostosowania.
Chodzi tutaj o wyposażenie węzłów higieniczno-sanitarnych w poręcze i uchwyty ułatwiające korzystanie z urządzeń higieniczno-sanitarnych, umieszczenie wyłączników światła, sygnalizacji przywoławczej i telefonu tak, aby były one dostępne z łóżka, zapewnienie pilota do telewizora oraz takie umeblowania, które umożliwi korzystanie z niego osobom poruszającym się na wózkach. Ogólnodostępne elementy wyposażenia obiektu (np. przyciski czy wyłączniki) powinny być umieszczone na wysokości 90-110 cm. Na tej wysokości powinien być zamontowany co najmniej jeden telefon ogólnodostępny a co najmniej jedno stanowisko recepcyjne powinno mieć ladę na wysokości do 90 cm z podjazdem o wysokości min. 67 cm albo powinno być osobne stanowisko obsługi dla osób na wózkach. Dla takich osób muszą być odpowiednio przystosowane 2 miejsca w salach gastronomicznych i wielofunkcyjnych.

mila

25. ZNACZENIE REGULAMINÓW PORZĄDKOWCYH W OBIEKTACH HOTELARSKICH.?
Przedsiębiorcy świadczący usługi hot. W obiektach hot. Mogą wydawać REGULAMINY PORZADKOWE wiążące wszystkie osoby przebywające na terenie danego obiektu. Celem regulaminu jest:
-zapewnienie porządku
-zapewnienie bezpieczeństwa klientów i ich mienia
Taki regulamin w sposób automatyczny oddziałuje na stosunki przedsiębiorcy hot. z klientami, osob. towarzyszącymi gościom hot. oraz odwiedzającymi ich.

26. OBOWIĄZKI GMINY W ZAKRESIE ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA TURYSTÓW I UCZESTNIKÓW REKREACJI.
Gmina jako gospodarz terenu jest obowiązana zapewnić bezpieczeństwo pobytu w miejscach ogólnie dostępnych.
Takimi miejscami są ulice i inne drogi publiczne, place, parki, plaże, szlaki i trasy turystyczne, gminne obiekty turystyczne i rekreacyjne, itp. Zawiera się w tym również obowiązek nadzoru i kontroli nad osobami zobowiązanymi przez prawo do podejmowania czynności w zakresie bezpieczeństwa, czystości i porządku na terenie gminy. Gmina nie może też tolerować złego stanu dróg gminnych, w tym ulic. Ponosi ona odpowiedzialność za skutki spowodowane przez dziury w jezdni lub na chodnikach, oblodzenie chodników, nieczystości lub inne niebezpieczne rzeczy pozostawione w miejscach ogólnie dostępnych, jeśli osoby zobowiązane do ich usunięcia nie wykonują swych obowiązków i można zarzucić winę funkcjonariuszom komunalnym.

27. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA W GÓRACH.

W celu ograniczenia negatywnych skutków niebezpieczeństw, z jakimi wiąże się przebywanie w górach, ustawa o kulturze fizycznej z 1996 roku, nałożyła obowiązki w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa osobom przebywającym w górach na organy administracji rządowej i organy jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcje parków narodowych, jak również osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w górach w zakresie kultury fizycznej. Reguluje tę kwestię także rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne z 1997 roku (wkrótce ma ukazać się nowe rozporządzenie). Zadania z zakresu ratownictwa górskiego realizowane są przez Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR), Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (TOPR) oraz inne upoważnione organizacje ratownicze. Wymienione organizacje mają prawo występować do kierowników obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych oraz do organizatorów imprez w dziedzinie kultury fizycznej z pisemnym lub ustnym wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń bezpieczeństwa osób na swoim terenie działania. Są one także uprawnione do występowania do organów administracji samorządowej i do dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia tych zagrożeń, jak również o wstrzymanie eksploatacji lub zamknięcia określonych obiektów, urządzeń lub obszarów. W sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia mogą one również zażądać od organizatorów zaniechania danej imprezy czy wyjścia w góry, lub zamknięcia tych obiektów czy urządzeń. Za odpowiednie wyznaczenie i oznakowanie górskich szlaków turystycznych, umieszczanie i konserwację znaków odpowiada jednostka samorządu terytorialnego lub dyrektor parku narodowego. Gminy oraz podmioty prowadzące w górach działalność w zakresie kultury fizycznej mają obowiązek zapewnienia warunków bezpieczeństwa osób uprawiających turystykę górską, rekreację i sport w górach. Polega to głównie na:
• zagospodarowaniu, użytkowaniu i utrzymaniu terenów górskich, obiektów i urządzeń, zwłaszcza poprzez ich oznakowanie,
• zapewnieniu warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia,
• określeniu i upowszechnieniu zasad korzystania z danego terenu górskiego,
• informowaniu i ostrzeganiu o warunkach pogodowych oraz zagrożeniu lawinowym,
• prowadzeniu działalności profilaktycznej i edukacyjnej w zakresie bezpieczeństwa w górach.
Rozporządzenie zakazuje korzystania z terenów i urządzeń przeznaczonych do uprawiania narciarstwa, jak też uprawiania turystyki górskiej, rekreacji ruchowej i sportu w górach w stanie po spożyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości, jak też pod wpływem środków odurzających. Funkcjonuje również zakaz ruchu pieszego na szlakach przeznaczonych wyłącznie dla uprawiania turystyki narciarskiej oraz pierwszeństwo ruchu pieszego na szlakach turystycznych, na których jest dopuszczony ruch pieszy i turystyka narciarska. Imprezy sportowe i rekreacyjne o charakterze amatorskim organizowane w górach powinny być przeprowadzone zgodnie z regulaminami związków sportowych oraz sportowych organizacji międzynarodowych i zabezpieczone przez GOPR lub TOPR. Za zapewnienie bezpieczeństwa na terenach i urządzeniach służących uprawianiu sportów i rekreacji, jak też za informowanie o niebezpieczeństwach oraz oznakowanie terenów i urządzeń przeznaczonych do uprawiania narciarstwa, zwłaszcza znajdujących się przy urządzeniach transportu górskiego, kolejach linowych lub wyciągach narciarskich odpowiada zarządca kolei linowych i wyciągów. Trasy zjazdowe oraz nartostrady są oznaczone w zależności od stopnia trudności kolorami: zielonym – trasy bardzo łatwe, niebieskim – łatwe, czerwonym – trudne oraz czarnym – bardzo trudne.

28. ZADADY BEZPIECZEŃSTWA NAD WODĄ.

Ustawa o kulturze fizycznej z 1996 roku, obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa osobom kąpiącym się, pływającym i uprawiającym sporty wodne, nakłada na organy administracji rządowej i organy właściwych terytorialnie gmin oraz na osoby prawne i fizyczne prowadzące nad wodą działalność w tym zakresie. Organizowaniem pomocy oraz ratowaniem osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo, zajmuje się Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR) i inne organizacje ratownicze. WOPR ma prawo występować do kierowników położonych nad wodą obiektów i urządzeń wypoczynkowych, sportowych, rekreacyjnych i turystycznych oraz do organizatorów imprez w dziedzinie kultury fizycznej, odbywających się nad wodą lub na wodzie z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń bezpieczeństwa osób. Może on również wystąpić do organów administracji samorządowej oraz dyrektora parku narodowego o nakazanie usunięcia tego rodzaju zagrożeń, jak również wstrzymanie eksploatacji lub zamkniecie określonych obiektów czy urządzeń. Za odpowiednie wyznaczenie i oznakowanie wodnych szlaków turystycznych oraz umieszczenie i konserwację znaków odpowiada jednostka samorządu terytorialnego lub dyrekcja parku narodowego. Na terenie obszarów wodnych (m.in. kąpieliska, pływalnie, parki wodne oraz tereny przyległe, przeznaczone do kąpieli, pływania oraz uprawiania turystyki wodnej, rekreacji ruchowej i sportów wodnych), gminy oraz podmioty prowadzące działalność w zakresie kultury fizycznej mają obowiązek zapewnienia warunków bezpieczeństwa, poprzez:
• zagospodarowanie, użytkowanie i utrzymanie obszarów wodnych, urządzeń i obiektów nad wodami zgodnie z warunkami bezpieczeństwa,
• zapewnienie warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo jednostkom WOPR,
• określenie i upowszechnienie zasad korzystania z obszarów wodnych,
• trwałym i widocznym oznakowaniu kąpieliska, pływalni i parku wodnego oraz terenów przyległych, poprzez wytyczenie stref głębokości wody, określeniu rodzaju linii brzegowej i ukształtowania dna oraz możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia,
• informowanie o warunkach pogodowych i ostrzeganie przed niebezpieczeństwami – zwłaszcza o temperaturze wody i powietrza oraz wysokości fali i sile wiatru,
• działalność profilaktyczną i edukacyjną.
Uczestnicy rekreacji i turyści są zobowiązani do:
• przestrzegania zasad korzystania z danego terenu, obiektu i urządzenia,
• przestrzegania znaków zakazu, ostrzegawczych i informacyjnych obowiązujących na danym obszarze,
• przestrzegania nakazów i sygnałów ratowników WOPR,
• informowania WOPR i innych służb o występujących zagrożeniach i miejscach niebezpiecznych oraz o wypadkach i innych zdarzeniach mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo innych osób.
Z obszarów wodnych nie mogą korzystać osoby po spożyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości oraz pod wpływem środków odurzających. Postanowienia regulaminowe zobowiązywać muszą do przebywania dzieci do lat 12 na obszarach wodnych wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich. Właściciele wypożyczalni sprzętu pływającego, wodnych przystani i marin muszą zapewnić sprawność techniczną oraz kompletność urządzeń i sprzętu pływającego. Wszyscy korzystający ze sprzętu pływającego muszą korzystać z kamizelki ratunkowej a dzieci do lat 12 mogą z niego korzystać wyłącznie pod opieką i nadzorem osób pełnoletnich.

29. OBOWIĄZKI TURYSTY ZWIĄZANE Z MELDUNKIEM W MIEJSCOWOŚCI RECEPCYJNEJ.

Osoby podróżujące, przybywając do domu wczasowego lub wypoczynkowego, pensjonatu, hotelu, motelu, domu wycieczkowego, pokoju gościnnego, schroniska, campingu lub na strzeżone pole biwakowe albo do innego podobnego zakładu, są obowiązane zameldować się na pobyt czasowy przed upływem 24 godzin od chwili przybycia. Zameldowanie na pobyt czasowy uczestników wycieczki, organizowanej przez instytucję państwową lub społeczną, związek zawodowy albo inną organizację społeczną, następuje w sposób uproszczony za pośrednictwem kierownika wycieczki, który musi przedstawić listę uczestników kierownikowi obiektu. Jeżeli okres pobytu czasowego trwającego do 2 miesięcy odpowiada okresowi zgłoszonemu przy zameldowaniu, to osoba opuszczająca miejsce pobytu nie ma obowiązku wymeldowania się. Obowiązek taki istnieje gdy osoba wyjeżdża wcześniej niż deklarowała. Osoba przebywająca w danej miejscowości w celach turystyczno-wypoczynkowych poza obiektami, w których świadczone są usługi hotelarskie, jest zwolniona z obowiązku zameldowania się, jeżeli jej pobyt jest krótszy niż 30 dni. Zwolnienie to obejmuje uczestników kolonii i obozu turystyczno-wypoczynkowego, organizowanego przez instytucję państwową lub społeczną, związek zawodowy albo inną organizację społeczną dla młodzieży szkolnej i studentów. Kierownik takiej kolonii czy obozu ma obowiązek prowadzić listę uczestników.

30. OBOWIĄZKI TURYSTÓW ZWIĄZANE Z PRZEKRACZENIEM GRANICY.

Zastosowanie ma tutaj ustawa o ochronie granicy państwowej z 1990 roku oraz rozporządzenie nr 526/2006 ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice z 2006 roku (tzw. Kodeks graniczny Schengen). Ten ostatni akt prawny przewiduje brak kontroli granicznej osób przekraczających granicę wewnętrzne pomiędzy państwami członkowskimi UE oraz ustanawia zasady regulujące kontrolę graniczną osób przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich UE. Kodeksem nie są objęte Wielka Brytania i Irlandia a ustalenia stosuje się do Islandii, Norwegii i Szwajcarii, które w UE nie są. Ustawa o ochronie granicy państwowej zezwala na jej przekraczanie tylko przez przeznaczone do tego przejścia graniczne, za które odpowiadają wojewodowie. Przy przekraczaniu granicy niezbędne jest posiadanie odpowiednich dokumentów i poddanie się kontroli Straży Granicznej. Ma ona uprawnienia do kontroli granicznej, przeglądania zawartości bagażu, dokonywania kontroli osobistej, legitymowania, zatrzymywania osób oraz pojazdów oraz nakładania grzywien. Obywatele UE mogą wjeżdżać na terytorium RP na podstawie ważnego dokumentu podróży (paszportu) lub innego potwierdzającego ich tożsamość i obywatelstwo. Inni cudzoziemcy są obowiązani do posiadania ważnego dokumentu podróży i wizy, o ile przepisy nie stanowią inaczej. Dodatkowo może być wymagana opłata związana z wjazdem czy posiadanie i okazanie środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów pobytu w RP.

31. ZASADY POLSKIEGO PRAWA CYWILNEGO.

- równość i ochrona podmiotów prawa
- ochrona własności oraz innych praw majątkowych i niemajątkowych
- autonomia woli
- odpowiedzialność odszkodowawcza za skutki podejmowanych działań i zaniechań

32. CHARATERYSTYKA PODMIOTÓW PRAWA CYWILNEGO

Podmiotami prawa cywilnego są ludzie (osoby fizyczne) oraz jednostki organizacyjne uznane przez prawo za mające osobowość prawną (osoby prawne). Do osób prawnych należy Skarb Państwa, przedsiębiorstwa państwowe, banki państwowe, szkoły wyższe, PAN, gminy i inne jednostki samorządu terytorialnego, spółdzielnie, spółki akcyjne, z o.o., stowarzyszenia, fundacje oraz szereg innych jednostek organizacyjnych, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Osobowość prawna jest uzyskiwana z chwilą wpisu do właściwego rejestru (z reguły Krajowy Rejestr Sądowy). Do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (tzw. niepełne osoby prawne), stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych. Takimi podmiotami są w szczególności spółki osobowe (jawne, partnerskie, komandytowe i komandytowo-akcyjne), gdyż mogą one zgodnie z kodeksem spółek handlowych z 2000 roku we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną oraz prowadzić przedsiębiorstwo pod własną firmą. Zarówno osoby fizyczne, prawne jak i niepełne osoby prawne mają tzw. zdolność prawną, gdyż mogą być podmiotami praw i obowiązków z zakresu prawa cywilnego. Każdy człowiek ma tę zdolność od chwili urodzenia

33. CZYNNOŚĆ PRAWNA- zdarzenie prawne, które składa się z co najmniej jednego oświadczenia woli, zmierzającego do wywołania skutków prawnych w postaci powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego.
Czynności prawne można podzielić na:
• jednostronne (np. testament) i dwustronne (umowy),
• konsensualne (prawie wszystkie umowy) i realne (umowa przechowania),
• zobowiązujące (do określonego świadczenia) i rozporządzające (tj. przenoszących, obciążających, ograniczających lub znoszących prawo podmiotowe).
Treść czynności prawnych złożona jest ze składników przedmiotowo istotnych (decydują o typie danej czynności), podmiotowo istotnych (powodują z woli stron określone skutki prawne, jak np. zadatek, kara umowna, warunek czy termin) oraz nieistotne (ich pominięcie powoduje zastosowanie odpowiednich norm prawnych lub zwyczajów.

34. PRZEDMIOT STOSUNKÓW CYWILNOPRAWNYCH

Przedmiotem stosunków cywilnoprawnych są w szczególności rzeczy. Rzeczy mogą być ruchome (ruchomości) oraz nieruchome (nieruchomości - grunty, budynki i części budynków). Częścią składową rzeczy jest to wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości bądź przedmiotu odłączonego. To połączenie musi mieć trwały charakter. Warunkiem jest, by część składowa nie była własnością innej osoby. Od tak rozumianej części składowej odróżnić należy przynależność, czyli rzecz ruchoma potrzebna do korzystania z innej rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem. Rzecz główna i jej przynależność (np. zapasowe koło samochodu) muszą przy tym pozostać w faktycznym związku i stanowić własność jednej osoby. Pożytkami rzeczy są przynoszone przez nią dochody. Innymi, oprócz rzeczy, przedmiotami stosunków cywilnoprawnych są przedmioty materialne, które w świetle prawa nie są rzeczami (kopaliny, ciecze, gazy inne niż kopaliny, zwierzęta domowe i hodowlane, jak również żyjące w stanie wolnym), oraz rozmaite dobra niematerialne (różne postacie energii, dobra osobiste - wizerunek, nazwisko, firma, tajemnica korespondencji, dobra intelektualne - np. literackie, naukowe, wynalazki, papiery wartościowe oraz pieniądz jako miernik wartości. Szczególnym przedmiotem stosunków cywilnoprawnych jest przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym, czyli zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Pojecie to obejmuje m.in. nazwę przedsiębiorstwa, własność nieruchomości lub ruchomości, wierzytelności, środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, majątkowe prawa autorskie, tajemnice przedsiębiorstwa, jego księgi i dokumenty dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej.

35.Jakie są tryby zawierania umów w kodeksie cywilnym?
Umowy mogą być zawierane różnymi sposobami. Kodeks cywilny wyróżnia cztery tryby
zawierania umów:
• oferta - oświadczenie drugiej strony woli zawarcia umowy, określające istotne postanowienia tej umowy,
• negocjacje - zwane rokowaniami są procesem stopniowego uzgadniania treści umowy,
• aukcja - przetarg ustny, licytacja,
• przetarg - sposób zawarcia umowy przy udziale wielu podmiotów jako uczestników postępowania przetargowego, które ma charakter eliminacyjny a jej celem jest stworzenie organizatorowi przetargu możliwości porównania różnych ofert i wyboru najkorzystniejszej.

36. Scharakteryzuj umowę o imprezę turystyczną.
Współczesne podejście ustawodawcy traktuje świadczenia przewozowe noclegowe żywieniowe, przewodnickie i inne wykonywane na rzecz turystów w sposób łączny jako pewną całość. Pakiet ten jednak ma zmienną treść, umożliwiającą zaspokojenie potrzeb turystów. Jest to umowa mieszana, składająca się z elementów różnych typów umów, w tym zwłaszcza umowy o dzieło, przewozu, najmu pomieszczenia, przechowania, sprzedaży, zlecenia i umów podobnych do zlecenia, ale mająca także specyficzne cechy. Za cechy charakterystyczne umów o imprezę turystyczną należy uznać (postanowienia przedmiotowo istotne):
- określenie miejsca pobytu lub trasy wycieczki w zależności od tego, czy mamy do czynienia z imprezą turystyczną w postaci pobytu wypoczynkowego, czy też program danej imprezy obejmuje zmianę miejsca pobytu uczestników,
- ustalenie programu imprezy turystycznej, tj. rodzaju, jakości i terminów usług turystycznych stanowiących zintegrowany pakiet,
- określenie ceny imprezy turystycznej, będącej zryczałtowaną opłatą za dany pakiet usług turystycznych.
Wystąpienie wszystkich powyższych znamion jest niezbędne, aby w procesie kwalifikacji danej czynności prawnej można było zaliczyć ją do typu umowy o imprezę turystyczną. W celu przeciwdziałania nadużyciom ze strony organizatorów turystyki stosuje się zabezpieczenie w postaci norm o charakterze semiimperatywnym.
W wyniku tego postanowienia umowy mniej korzystne dla klientów, niż postanowienia tej ustawy są z mocy prawa nieważne. Umowa o imprezę turystyczną ma z natury rzeczy charakter odpłatny i wymaga formy pisemnej. Organizator lub pośrednik turystyki musi udostępnić klientowi postanowienia przedmiotowo istotne, ogólne informacje o przepisach paszportowych, wizowych i sanitarnych, wymaganiach zdrowotnych, możliwości zawarcia umowy ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z imprezy oraz o zakresie ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia, szczególnych zagrożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obszarach i możliwym ubezpieczeniu. Umowa musi także zawierać postanowienia podmiotowo istotne (choć nie jest to niezbędne), np. wszelkie ustalenia dotyczące należności, podatków i opłat, które nie są zawarte w cenie imprezy turystycznej (opłaty lotniskowe i portowe, oplata klimatyczna, itp.), okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny danej imprezy turystycznej, termin powiadomienia o ewentualnym odwołaniu imprezy.

37.Scharkteryzuj umowę hotelową.
Umowa hotelowa Podmioty świadczące za odpłatnością usługi hotelarskie czynią to zwykle na podstawie umowy hotelowej. Zmierza ona do zaspokojenia zarówno potrzeb noclegowych, jak też potrzeb w zakresie bezpieczeństwa, wyżywienia, odpoczynku, rekreacji, rozrywki a niekiedy także potrzeb związanych z pracą, nauka, opieką nad dziećmi i szczególnych wymagań ze względu na stan zdrowia osób niepełnosprawnych. Zawierana umowa ma, zatem kompleksowy i mieszany charakter. Jest ona umową kwalifikowaną, wszak zarobkowego świadczenia usług hotelarskich może podejmować się tylko podmiot, który spełnia warunki ustalone ustawowo. Podmiotem tym jest przedsiębiorca prowadzący hotel lub inny obiekt hotelarski bądź przedsiębiorca lub rolnik świadczący usługi hotelarskie w innym obiekcie spełniającym ustalone wymagania. Drugą stroną jest zazwyczaj gość hotelowy. Może nim być każda osoba fizyczna, w tym także niemająca zdolności do czynności prawnych lub mających tylko ograniczoną zdolność (umowa zawierana jest wówczas przez przedstawicieli ustawowych). Umowa tego rodzaju może być również zawarta przez osoby trzecie na rzecz określonej osoby fizycznej lub grupy osób.
Do postanowień przedmiotowo istotnych umowy hotelowej należy zaliczyć:
- określenie osoby fizycznej lub grupy osób, na rzecz, których usługi hotelarskie mają być świadczone,
- określenie pokoju hotelowego (pomieszczenia. hotelowego) lub miejsca (łóżka
hotelowego) w takim pokoju, które ma być udostępnione danemu gościowi,
- oznaczenie wynagrodzenia za świadczone usługi hotelarskie lub przynajmniej
wskazanie podstaw jego wyliczenia.
Umowa hotelowa ma charakter odpłatny i wzajemny. Ma ona charakter konsensualny i może być zawarta w dowolnej formie (najczęściej ustnej). Do jej zawarcia dochodzi najczęściej w drodze uprzedniej rezerwacji miejsca (umowa przedwstępna). Postanowieniem podmiotowo istotnym są: oznaczenie czasu wykonywania usług hotelarskich, cechy charakterystyczne wynajmowanego pokoju, to czy w cenie pokoju zawarte jest śniadanie, na którym jest on piętrze, jaki jest widok z okna, ewentualne specjalne wyposażenie oraz dodatkowe świadczenia.

38. ODPOWIEDZIALNOŚC ORGANIZATORA TURYSTYKI ZA NIEWYKONANIE I NIENALEZYTE WYKONANIE UMOWY O IMREZĘ TURYSTYCZNĄ
Na organizatorze turystyki spoczywa ciężar wykazania okoliczności zwalniających go od odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, powstałego z umowy o świadczenie usług turystycznych. Wyłączenie omawianej odpowiedzialności może nastąpić tylko przez wykazanie przynajmniej jednej z określonych w ustawie okoliczności zwalniających, które są ujęte w sposób zobiektywizowany. Można do nich zaliczyć:
• działanie lub zaniechanie klienta, jako wyłączna przyczyna niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez organizatora turystyki (niezgłoszenie się na czas do odprawy lotniskowej),
• działanie lub zaniechanie osób trzecich (podwykonawców i ich pracowników),
• siła wyższa (sztorm, lawina, działania wojenne).
Organizator turystyki ma obowiązek pomocy poszkodowanemu klientowi w czasie trwania określonej imprezy, również w sytuacji, gdy wyłączona jest jego odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi. Odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi jest ograniczona do dwukrotności ceny danej imprezy turystycznej względem klienta. Odszkodowanie, choć trudne do oszacowania, należy się również klientowi w stosunku, do którego, tylko częściowo wykonano program jakieś imprezy turystycznej lub podczas jego realizacji wystąpiły różne uciążliwości.
Omawiane odszkodowanie ma charakter zryczałtowany i obejmuje nie tylko cenę niewykonanej lub źle wykonanej części imprezy turystycznej, ale również utracony wypoczynek czy brak zadowolenia z udziału w imprezie. Jest ono przyznawane w ramach odpowiedzialności kontraktowej, która swoim zakresem obejmuje także szkody poniesione przez uczestników w razie utraty lub uszkodzenia bagażu, podczas gdy był on umieszczony w miejscu wskazanych (np. luk bagażowy autokaru) lub został powierzony osobom działającym w imieniu organizatora lub jego podwykonawcy.

39.ODPOWIEDZIALNOŚĆ ORGANIZATORA TUR. ZA SZKODY OSOBOWE UCZESTNIKA IMREZ TUSRYSTYCZNYCH
Organizator turystyki jest zobowiązany nie tylko do realizacji programu imprezy turystycznej, ale także do zapewnienia bezpieczeństwa jej uczestnikom. W razie śmierci, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia uczestnika imprezy turystycznej oznaczać to może niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego przez organizatora turystyki i rodzić jego odpowiedzialność kontraktową. Wskazane rodzaje szkody mogą także być spowodowane czynem niedozwolonym przedsiębiorcy organizującego daną imprezę turystyczną, osób działających w jego imieniu, jak też osób, którym powierzył on wykonanie zobowiązania. Może być to zatem odpowiedzialność deliktowa i polskie prawo dopuszcza poszkodowanemu możliwość wyboru reżimu kontraktowego lub deliktowego w takich sytuacjach. W ramach obowiązków wynikających z zawartej umowy o świadczenie usług turystycznych organizator turystyki ma obowiązek zapewnienia uczestnikom szeroko pojętego bezpieczeństwa, które obejmuje zagwarantowanie bezpiecznych warunków przewozu nie tylko na trasie danej imprezy, ale również podczas korzystania przez uczestników z usług dodatkowych przewidzianych programem, jak też bezpiecznego pobytu w hotelu oraz bezpiecznego korzystania z restauracji w trakcie trwania imprezy. Odpowiedzialność organizatora turystyki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych w stosunku do szkód na osobie nie może być ograniczona kwotowo w drodze umownej. Większe jest zatem ryzyko ponoszone przez organizatora i wzrasta też rola ubezpieczeń NNW i KLZ uczestników imprez turystycznych, jak również ubezpieczeń OC organizatorów turystyki. Sumy gwarancyjne określone w umowach ubezpieczenia NNW lub OC wyznaczają jedynie granice odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela i nie zamykają możliwości dochodzenia w stosunku do organizatorów turystyki roszczeń odszkodowawczych z tytułu poniesionych szkód osobowych przez uczestników imprez turystycznych powyżej wskazanych granic.

40. Odpowiedzialność kontraktowa organizatora rekreacji
Niewykonanie zobowiązania przez organizatora rekreacji ma miejsce w razie odwołania obozu, rajdu, zlotu, czy spływu lub innej imprezy rekreacyjnej, bądź zajęć rekreacyjnych z przyczyn leżących po stronie organizatora. Za takie okoliczności trzeba uznać wszelkie decyzje zakazujące prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji w określonym obiekcie rekreacyjnym lub na oznaczonym terenie ze względów higienicznych lub naruszenia zasad bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej. Również niezapewnienie prowadzenia zajęć rekreacyjnych lub imprez rekreacyjnych przez osoby mające wymagane kwalifikacje zawodowe stanowi okoliczność leżącą po stronie organizatora, jest to powodem odwołania danych zajęć czy imprezy. Tak również należy ocenić brak kwalifikacji pedagogicznych wymaganych w placówkach wypoczynku dzieci i młodzieży.
Podobny wniosek nasuwa się w odniesieniu do kwalifikacji kierowniczych wymaganych w przypadku imprez organizowanych przez publiczne szkoły w ramach krajoznawstwa i turystyki.

Natomiast odwołanie zajęć lub imprezy rekreacyjnej z powodu niezgłoszenia się minimalnej liczby uczestników nie daje podstaw do dochodzenia roszczeń kontraktowych od organizatora rekreacji, jeśli taki warunek był sformułowany w regulaminie danych zajęć lub imprezy, bądź ustalony w zawartej umowie o świadczenie usług rekreacyjnych.
Z kolei nienależyte wykonanie zobowiązania przez organizatora rekreacji ma miejsce zawsze wtedy, gdy część zaplanowanych zajęć rekreacyjnych nie odbyła się, brakowało odpowiedniego sprzętu sportowego lub urządzeń niezbędnych do prowadzenia zajęć lub realizacji programu imprezy rekreacyjnej, bądź taki sprzęt lub urządzenia były niesprawne, zajęcia były prowadzone przez osobę bez wymaganych uprawnień albo będącą pod wpływem alkoholu lub środków odurzających. Również naruszenie regulaminu zajęć lub imprezy rekreacyjnej może w określonej sytuacji oznaczać nienależyte wykonania zobowiązania (np. zmiana miejsca oznaczonych zajęć, czy zbyt liczna grupa uczestników danych zajęć). Organizator nie może zastrzec, że nie poniesie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną uczestnikom umyślnie. Ponosi on omawianą odpowiedzialność za zawinione działania i zaniechania własne, jak też za działania osób, którym wykonanie zobowiązanie powierza, np. instruktora rekreacji ruchowej. Uczestnik rekreacji dochodząc roszczeń musi wykazać ich przesłanki. Wymaga to istnienia i rozmiarów szkody oraz naruszenia obowiązków organizatora rekreacji, wynikających z ważnego zobowiązania umownego. Szkoda ta ma zwykle postać majątkową a jej naprawienie następuje najczęściej w drodze zwrotu części lub nawet całej opłaty uiszczonej za świadczone usługi.

Odpowiedzialność deliktowa organizatora rekreacji
Odpowiedzialność organizatora rekreacji za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym podlega kodeksowym regulacjom określającym przesłanki i zasady odpowiedzialności deliktowej. Odpowiedzialność ta obejmuje różne stany faktyczne występujące zarówno w turystyce indywidualnej, jak i zorganizowanej. Mamy wówczas do czynienia nie tylko z odpowiedzialnością za własne czyny i czyny cudze, ale także z odpowiedzialnością organów władzy publicznej, odpowiedzialnością za zwierzęta i rzeczy oraz odpowiedzialnością związaną z użyciem sił przyrody. Naruszenie przepisów dotyczących bezpieczeństwa w dziedzinie kultury fizycznej stanowi wykroczenie. Odpowiedzialność deliktowa organizatora rekreacji może wystąpić w zbiegu z jego odpowiedzialnością kontraktową.

kubaster

Bóg zapłać Smile

bobby

PAN I WłADCA

no nieźle nieźle Wink

podziękował Wink

Smerfetka

Podziękował Very Happy